Is het mij of mijn?

Me of mij is een wederkerend voornaamwoord. Duidt dezelfde persoon aan als het onderwerp van de zin. Je kunt het zien als 'mezelf/mijzelf'. Mijn is altijd een bezittelijk voornaamwoord.

Wat is het verschil tussen mijn en mij?

Het woordje 'me' is vooralsnog geen bezittelijk voornaamwoord. Het kan wel een persoonlijk of wederkerend voornaamwoord zijn: 'de leraar vroeg ME of ik ME verveeld had tijdens het maken van MIJN proefwerk'. Dat mooie woordje 'mijn' is het enige bezittelijk voornaamwoord dat aangeeft dat iets echt van mij is.

Heb ik me of mij?

Als niet-onderwerpsvorm kunnen we zowel me als mij gebruiken. Het is aan te bevelen om zo veel mogelijk de gereduceerde vorm me te gebruiken. Overmatig gebruik van de volle vorm mij maakt zowel gesproken als geschreven taal onnatuurlijk.

Is het me of mijn moeder?

Mijn wordt afgekort tot m'n en dat wordt weer veranderd in me. Voorbeelden: Ik ga dat even aan me moeder vragen. (In plaats van: Ik ga dat even aan mijn moeder vragen).

Is het net zo als ik of mij?

Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.

Is het langs mij of naast mij?

Langs is geen standaardtaal in combinaties als langs iemand liggen, zitten, staan, lopen. Correct is naast iemand liggen, zitten, staan, lopen. De hond lag naast mij te snurken.

Kan jij mij of kun jij mij?

Beide zijn goed, maar er is wel een zeker verschil in stijl. Het verschil zit 'm in de stijl: je kan is informeler en meer spreektaal. Bij het schrijven kun je beter kiezen voor je kunt. Tegenwoordig kom je in teksten steeds vaker de informele vorm je kan tegen.

Kan je dan mij zeggen?

Wat is goed: 'Zij dansen beter dan ik of dan mij'? Eigenlijk moet je hier dan ik gebruiken, maar in de praktijk komt dan mij veel voor – zeker in spreektaal.

Is het me vader of mijn vader?

Voor veel mensen zijn formuleringen als 'Me zusje kan goed zingen' en 'Ik ga dit weekend naar me vader' een grote taalergernis. Net zoals mij zusje niet goed is, is ook me zusje niet juist. Me is dus geen alternatief voor het bezittelijk voornaamwoord mijn/m'n. Een paar voorbeelden met mijn/m'n.

Is het me of mijn broer?

Me is geen bezittelijk voornaamwoord

Voorbeelden: me broer, me fiets, me taalfout. Dat moet zijn: mijn broer, mijn fiets, mijn taalfout.

Is het slimmer dan ik of slimmer dan mij?

Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.

Is het Jan en ik of Jan en mij?

Er is geen regel die bepaalt in welke volgorde de personen in een nevenschikking genoemd worden. Wel geldt het als een teken van beleefdheid dat men zichzelf niet als eerste noemt. De persoonlijke voornaamwoorden ik, mij, wij en ons komen daarom bij voorkeur aan het einde van de nevenschikking.

Kan of kun je mij laten weten?

Hoe schrijf je ik kijk er naar uit?

Het is 'We kijken ernaar uit. ' 'Ernaar' = 'naar het genoemde', en 'uit' hoort bij 'uitkijken'.

Is het Ik voel me of ik voel mij?

Agreed. 'Me' is een doorzichtiger woord. Als het geen nadrukkelijke functie in de zin heeft, zou ik om die reden altijd 'me' verkiezen boven 'mij'. Tekstuele zaken die de aandacht trekken (wat 'mij' vaak een beetje doet) leiden namelijk af van de inhoud van je tekst.

Is het dan mij?

In sommige gevallen is zowel ik als mij mogelijk na dan, maar dan is er een betekenisverschil. Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.

Is het slimmer dan mij of ik?

Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.

Is het me of mijn dochter?

Naast mijn zusje is wel m'n zusje mogelijk. Mijn in mijn zusje is een bezittelijk voornaamwoord. Wie mijn zusje informeler of met minder nadruk wil opschrijven, kan voor m'n zusje kiezen. Me is niet goed, want me is geen bezittelijk maar een persoonlijk voornaamwoord, net als mij.

Hoe schrijf je mij?

Mij, met als gereduceerde vorm me, is een persoonlijk voornaamwoord in het Nederlands waarmee de spreker zichzelf in de voorwerpsvorm aanduidt.

Is het Piet en ik of Piet en mij?

Ik is de onderwerpsvorm van de eerste persoon enkelvoud. Die wordt gebruikt als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult. Mij (of me) is de voorwerpsvorm. Die vorm wordt bijvoorbeeld gebruikt als het voornaamwoord de functie van lijdend voorwerp of meewerkend voorwerp vervult of na een voorzetsel staat.

Is het ouder dan ik of ouder dan mij?

Als het voornaamwoord de functie van onderwerp vervult, is ik de correcte vorm. Als het om een lijdend of meewerkend voorwerp gaat, is mij correct.

Is het ik en Piet of Piet en ik?

Toelichting. Er is geen regel die bepaalt in welke volgorde de personen in een nevenschikking genoemd worden. Wel geldt het als een teken van beleefdheid dat men zichzelf niet als eerste noemt. De persoonlijke voornaamwoorden ik, mij, wij en ons komen daarom bij voorkeur aan het einde van de nevenschikking.

Is het hun of zij?

De regel voor het gebruik van hun of zij is als volgt: Je gebruikt zij als het in de zin de persoonsvorm is. Je gebruikt hun als het in de zin het meewerkend voorwerp is. Zij gaan morgen met het hele team naar een restaurant.

Zal jij of zou jij?

De vormen jij zult en u zult zijn wat formeler dan jij zal en u zal, maar alle varianten zijn correct.
…
De vormen.

	tegenwoordige tijd	verleden tijd
jij / u	zult / zal	zou
hij / zij	zal	zou
wij / jullie / zij	zullen	zouden

Hoe schrijf je Dank je wel?

Dank je wel en dankjewel zijn allebei correct in de betekenis 'ik bedank je'. Ik heb al gegeten, dank je wel / dankjewel. Dank je wel / dankjewel voor je hulp.